مکان یابی بهینه فضای سبز شهر شوشتر با استفاده از سامانه اطلاعات جعرافیایی (gis) و مدل (ahp)

مقدمه و هدف پژوهش: با توجه به کمبود سرانه فضای سبز و توزیع نامناسب آن در شهر شوشتر، دراین پژوهش که بر اساس روش توصیفی- تحلیلی با تاکید بر جنبه کاربردی آن، می باشد با استفاده از سامانه اطلاعات جغرافیایی (gis) و تحلیل سلسه مراتبی (ahp) سعی در ارائه الگوی مناسب توزیع بهینه فضای سبز شهر شوشتر براساس ضوابط مکان یابی و نیاز های جمعیتی دارد. روش پژوهش: در این راستا داده های مکانی گردآوری شده مربوط به هر معیار به فرمت قابل تبدیل در (gis) برای اعمال مدل و انجام تحلیل های فضایی از طریق تشکیل پایگاه داده ها و ایجاد لایه های اطلاعاتی جدید، تبدیل شدند. نهایتاً به منظور الگوسازی هر کدام از معیارها بر اساس ارزش و اهمیت آنها در مکان یابی فضای سبز، در نرم افزار choice expert وزن مناسبی به هریک از لایه های اطلاعاتی داده شده است یافته ها: نتایج حاصل از تلفیق لایه های وزن دهی شده بر اساس میزان اهمیت هر یک ازلایه ها در مکان یابی فضای سبز زمین های منطقه مورد مطالعه را برای انتخاب مکان مناسب برای ایجاد فضای سبز اولویت بندی کرد سپس این زمین ها با نقشه کاربری مقایسه کرده و مکان های مناسب در پنج طبقه مشخص شدند. نتیجه گیری: زمین های با درجه عالی و خیلی خوب نزدیک به مناطق مسکونی، مراکز فرهنگی و مذهبی، و مراکز آموزشی قرار دارند. و از شعاع عملکرد پارک های موجود و کاربری های ناسازگار فاصله دارند. و زمین های با درجه تناسب خوب و متوسط در مسیر شبکه ارتباطی و نزدیکی به مراکز اداری و رودخانه قرار گرفته اند همچنین از شعاع عملکرد پارک های موجود فاصله دارند، چون این کاربری ها مالکیت دولتی دارند بنابراین در صورت نیاز به تغییر کاربری مشکلات زیادی به وجود نخواهد آمد. نوع دیگر از زمین های اولویت دار برای کاربری فضای سبز زمین های با درجه تناسب ضعیف می باشند این زمین ها به دلیل فاصله زیاد از مناطق مسکونی، واقع شدن در زمین های ناهموار در مرز محدوده شهر و همچنین مالکیت خصوصی این زمین ها برای ایجاد فضای سبز پیشنهاد نمی شوند.